Íris Erlingsdóttir lýsir í þessari grein fyrir hvað keníski fáninn stendur samkvæmt skilgreiningu bandaríska utanríkisráðuneytisins árið 2024.
Íris vísar til fréttar Mbl. um að leikskólinn Heklukot á Hellu hafi dregið keníska fánann í fulla stöng við hlið þess íslenska til að halda upp á afmæli eins leikskólabarnanna sem er af íslenskum og kenískum ættum.
Íris Erlingsdóttir skrifar:
„Það þarf stórt hjarta til að móta litla hugsuði,“ hefur Morgunblaðið eftir móður barns af íslenskum og kenískum ættum, sem hún sagði hafa verið „himinlifandi þegar það var hyllt í [leikskólanum Heklukoti á Hellu] í dag.“
Ég hefði ekki getað orðað það betur sjálf. Í íslenska Mæðraveldinu er fátt um stóra hugsuði. Þar ráða litlir hugsuðir ríkjum. Stærð heilans er í andhverfu hlutfalli við hjartað og afleiðingin er andlegur vanþroski þar sem tilfinningar og skyndihvatir stjórna öllum aðgerðum þjóðarlíkamans, án tillits til ástæðna eða afleiðinga.
Flöggun þjóðfána er í sjálfu sér pólitísk aðgerð og engum öðrum fánum en íslenska þjóðfánanum á að flagga við stofnanir ríkis og sveitarfélaga (flestir íslenskir leikskólar eru reknir fyrir opinbert fé). Punktur og basta.
Án efa hefði mátt „hylla barnið“ á margvíslegan annan hátt en að flagga fána þjóðar sem fékk þessa samantekt bandaríska utanríkisráðuneytisins árið 2024:
En málið snerist ekki um að „hylla barnið,“ heldur að fullnægja dyggða(fána)flöggunarþrá hinna sjálfskipuðu réttlætisriddara sem starfa á leikskólanum. Að þeir séu „himinlifandi“ skiptir öllu máli.
Sjá skjáskot af frétt Mbl. hér að neðan:
