Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins hefur hleypt af stokkunum „vatnsþolsáætlun“ til að hjálpa aðildarríkjunum að „spara vatn sem auðlind.“ Nú á að hækka vatnsreikninga fólks og skapa alveg nýja vatnskerfisstjórnun til að ná markmiðinu um 10% minnkun á vatnsnotkun fyrir árið 2030. Alveg kjörið fyrir íslenska ESB-bókunarsinna 35 ekki satt? Ríkisstjórnin getur lagt á nýjan vatnsskatt á landsmenn og fengið Höllu Tómasdóttir, forseta, með sér til að styðja tillögu Mariana Mazzucato í Davos 2022 um að gera vatn að „alþjóðlegri sameign.“
Vatnsþolsáætlun ESB á að „tryggja vatnsframboð, auka vatnsnýtingu um 10% fyrir árið 2030 og kynna vatnssnjalla starfshætti.“ Áætlunin varar við því að árið 2030 muni „eftirspurn eftir vatni“ í heiminum verða 40% meiri en framboð. En hvernig „framboðið“ hefur verið mælt er allt á huldu.
Í skjalinu jafnar ESB skorti á hreinu drykkjarvatni á þurrum svæðum við alþjóðlegan vatnsskort – sem hægt er að leysa með því að „spara“ vatn annars staðar í heiminum eins og til dæmis Svíþjóð og á Íslandi, þar sem nóg er af vatni miðað við stærð markaðarins.
Framkvæmdastjórnin segir ekkert um hvernig nýju reglurnar munu hafa áhrif á einstaka brunna og vatnsveitur á landsbyggðinni. Mun ESB byrja að setja reglur um hversu miklu vatni fólk má dæla úr eigin brunni? Það hefur ekki verið skýrt enn sem komið er.
Undir fyrirsögninni „Að byggja upp vatnssnjallt hagkerfi“ leggur framkvæmdastjórn ESB til að dregið verði úr vatnsnotkun og „vatnsnýting aukin“ rétt eins og það sama gildi um vatn og olíu eða rafmagn. Samtímis ætlar ESB að fjárfesta milljörðum í nýju búrókratísku „stafrænu kerfi“ til að fylgjast með vatnsrennsli og vatnslekum.
„Alþjóðleg eign“
Hugmyndirnar voru ræddar á Alþjóðaefnahagsráðstefnunni í Davos, WEF, árið 2022, þegar ítalski hagfræðingurinn Mariana Mazzucato lagði til að valdhafar ættu að byrja að fikta í aðgengi fólks að vatni til að þvinga fram félagslega samnýtingu fyrir almenning á svæðum sem ekki var áður mögulegt. Mariana Mazzucato sagði við áhorfendur á Alþjóðaefnahagsráðstefnunni (sjá myndskeið að neðan):
„Hvernig hefur okkur tekist hingað til? Tókst okkur að bólusetja alla í öllum heiminum? Nei, en að leggja áherslu á vatn sem alþjóðlega eign getur virkað, ekki aðeins frá okkar sjónarhóli sem alþjóðlegra hagsmuna heldur einnig frá okkar eiginhagsmunasjónarmiði, því þau eru samtengd.
Vatn er eitthvað sem fólk skilur. Það skilur vatn betur en loftslagsbreytingar, sem finnst mörgum óhlutstætt þó að sumir kaupi það svona hálfpartinn og aðrir kokgleypi það. En þegar kemur að vatni, þá skilja allir, jafnvel barn sem spilar fótbolta, hvað gerist ef maður fær ekki vatn. Þannig að aðgangur að almannagæðum eins og vatni er eitthvað sem ég held að við ættum að byrja að gera tilraunir með, því þá getum við náð árangri á sviðum þar sem okkur hefur áður mistekist algjörlega.“
hgdhgdgfhgh
ESB talar nú um „skynsamlega verðlagningu á vatni“ og „fjárfestingu opinberra aðila og einkaaðila“ til að draga úr notkun vatnsneyslu. Með öðrum orðum, fólk á að greiða skatta og gjöld til ESB fyrir auðlind sem náttúran veitir nú þegar ókeypis og í ríkum mæli á mörgum stöðum.
Í skjalinu blandar framkvæmdastjórnin saman raunverulegu umhverfisvandamáli, – mengun, og skálduðu vandamáli –vatnsskorti í Evrópu, til að réttlæta meiri miðstýringu, reglugerðir og nýja skatta og gjöld á vatnsnotkun almennings. Að gera vatn í heiminum að alþjóðlegri sameign sem stjórnað verður af stofnunum eins og SÞ, WHO og ESB, er enn eitt dæmið um hvernig verið er að koma á alheimssósíalisma. Verið er að stela náttúruauðlindunum beint fyrir framan nefið á okkur og svo þarf almenningur að borga til að geta lifað. Með bókun 35 verður vatnsauðlindum Íslands rænt og gerðar að alþjóðlegri sameign undir stjórn ESB.
Í skjalinu er ekki tilgreint nákvæmlega hversu miklu dýrari vatnsreikningar eiga að vera, en þeir þurfa samt að minnsta kosti að vera nógu háir til að fólk dragi úr vatnsnotkun sinni um 10% fyrir árið 2030.