Kynjafræði er rakalaust, samhengislaust, gervivísinda-, sértrúarrugl dressað upp sem mannréttindi og þvingað er upp á borgarana af öfgafullum aðgerðasinnum. Þessi froðufræði – haldið á lofti af blindri trú, skorti á gagnrýnni hugsun, vitsmunalegu ólæsi og fjöldasturluðum fjölmiðlum – á ekkert erindi í heilbrigð þjóðfélög, hvað þá í meintar menntastofnanir.
Ísland er kennslubókardæmi um það sem svissneski sálfræðingurinn Carl Jung––sem upplifði tvær heimsstyrjaldir––kallaði fjöldasturlun eða fjöldageðveiki, stórskaðlegir „sálarfaraldrar“, sem hafa meiri tortímingarmátt en verstu náttúruhamfarir.
Í Bandaríkjunum og víða í Evrópu er „trans“ fjöldasturlunin í rénun og um tíma vonaði ég að sama þróunin myndi eiga sér stað á Íslandi, en svo virðist ekki vera, nema síður sé.
Akureyri virðist hafa orðið sérlega illa úti, eins og sjá má í grein um hið nýja félag ERGI. Þó félagsskapurinn sé fyrir „hinsegin stúdenta á Norðurlandi,“ eru samt allir velkomnir, enda vísar orðið „hinsegin“ ekki lengur til samkynhneigðra, heldur er það samheiti yfir forréttindafreka narsissista af öllum þremur kynhneigðum með kynferðislegar sérþarfir og þráhyggju af öllum stærðum og gerðum, sem þeir eru staðráðnir í að troða upp á aðra.
Svo þótt „félagið beinist fyrst og fremst að stúdentum og ungu fólki… tökum [við] sérstaklega vel á móti öllum sem vilja taka þátt, óháð aldri, skólagöngu eða hinseginleika.“ Enda er mikilvægt að hafa félagatal sem impónerar þegar að því kemur að betla til Alþingis um skattfé almennings.
Á Akureyri hefur vókismi og gender-gremlenska geðveikin án efa sýkt fleiri stofnanir en lögregluyfirvöld og Amtbókasafnið, sem hafa verið í fréttum fyrir þann vafasama heiður að vera hallar undir pólitísk sértrúarsamtök og í fyrrnefndri grein kemur fram að Háskólinn á Akureyri lætur ekki sitt eftir liggja.
„Háskólinn á Akureyri hefur mjög sterka nærveru í kynjafræðum“ og stofnendur ERGIS sjá „mikil tækifæri í samstarfinu við HA. Við horfum svolítið til þess að hér verði jafnvel miðstöð hinseginfræða í framtíðinni… HA hefur tekið [ERGI] opnum örmum og útvegað okkur húsnæði til þess að halda viðburði og funda.“
Skattgreiðendum, sem ganga heilir til skógar, þykir án efa ERGIlegt að „kynjafræði“ skuli hafa „mjög sterka nærveru“ í stofnun, sem þeir eru neyddir til að styðja fjárhagslega. Kynjafræði er rakalaust, samhengislaust, gervivísinda-, sértrúarrugl dressað upp sem mannréttindi og þvingað er upp á borgarana af öfgafullum aðgerðasinnum – fáránleg froðufræði, sem haldið á lofti af blindri trú, skorti á gagnrýnni hugsun, vitsmunalegu ólæsi og fjöldasturluðum fjölmiðlum og sem á ekkert erindi í heilbrigð þjóðfélög, hvað þá í meintar menntastofnanir.
Sennilega er engin von fyrir Ísland, því eins og Þórbergur Þórðarson skrifaði í Sálminum um blómið eru: „Íslendingar… allra þjóða veikastir fyrir kenningum geðbilaðra manna.“
Íris Erlingsdóttir er fjölmiðlafræðingur