Flokksformenn í Silfrinu. Á myndina vantar Arnar Þór Jónsson. (skjáskot rúv).
Eftir að ríkisstjórnin sprakk hefur mátt heyra endemis rugl ráðherra um merkingu orðsins „starfsstjórn.“ Svo langt eru einstaklingar eins og Svandís Svavarsdóttir og Sigurður Ingi Jóhannesson komin frá jarðtengingu í stjórnmálum, að þau geta ekki útskýrt hvað starfsstjórn er í stjórnsýslunni. Forseti Íslands mun rjúfa þing og hefur beðið ríkisstjórnina að sitja áfram sem starfsstjórn fram að kjördegi 30. nóvember næst komandi.
Svandís Svavarsdóttir hefur lýst því yfir að flokkur hennar, Vinstri grænir, munu ekki verða að ósk forsetans um að vinna í starfsstjórn fram að kjördegi. Með því brjóta þeir bæði grundvallarreglur lýðræðisins og hefðbundin þingsköp. Afstaða VG til lýðræðislegra stjórnarstarfa er að hoppa af og taka ekki þátt. Það er óúttöluð krafa um alræði, sem hefur einnig verið stjórnlegur stíll Svandísar Svavarsdóttir, þegar hún hefur áður gerst brotleg bæði við grunnlög eignaréttar, atvinnurekstrar og mannréttindi þeirra sem meðal annars lifa á hvalveiðum. Fyrir það hefur hún hvorki verið lögsótt né dæmd og trúlega sitja skattgreiðendur uppi með tjónið. Vandamálið á Íslandi er, eins og Kalli Snæ benti á hér í viðtali við Þjóðólf, að það vantar eftirlit kjósenda með kjörnum embættismönnum og að hægt sé að refsa þeim sem svívirða stjórnarskrána og brjóta lög landsmanna.
Fyrsta „hreina vinstristjórnin“ lagði grundvöllinn að landlægri stjórnmálaspillingu á Íslandi
Það er orðin regla í íslenskum stjórnmálum að ráðherrar geti brotið lög og komist upp með það. Svívirðing gagnvart kjósendum hefur aldrei áður verið jafn mikil í sögu lýðveldisins síðan að Össur Skarphéðinsson fv. utanríkisráðherra fyrstu hreinu vinstristjórnar á Íslandi notfærði sér fjármálahrunið til að senda umsókn meirihluta Alþingis um inngöngu Íslands í Evrópusambandið. Sú stjórn margbraut stjórnarskrá og stjórnsýslulög t.d. með brottrekstri Davíðs Oddssonar úr embætti Seðlabankastjóra og með ráðningu norsks manns í hans stað.
Fyrsta alvöru vinstristjórnin braut einnig svívirðilega á landsmönnum í hatrammri Icesave deilu við þjóðina, þar sem stjórnin öll eins og hún lagði sig seldi skrattanum sálu sína og gekk til liðs við andstæðinga þjóðarinnar sem vildu kjöldraga komandi kynslóðir landsmanna til afborgana á óreiðuskuldum fjármálaglæpamanna íslenskra útrásarvíkinga. Það var sú stefna sem Davíð Oddsson flutti þjóðinni í nafni ömmu sinnar um að „maður á ekki að borga fyrir skuldir óreiðumanna.“ Sú stefna að hver skal sæta ábyrgð gjörða sinna vísaði þjóðinni veginn út úr hremmingunum. Við bættust baráttumenn InDefence og einnig að þáverandi forseti Ólafur R. Grímsson greiddi þjóðinni til baka fyrir sýnda þolinmæði við daður hans við útrásarvíkinga sem gerðu hann að athlægi út um allt land.
Fylgið hrunið af Sjálfstæðisflokknum frá 45,7% í 12%
Allar götur síðan skautun ráðamanna fram hjá þjóðinni með umsókn meirihluta Alþingis um inngöngu í Evrópusambandið hafa stjórnmálin á Íslandi einkennst af klækjum og brellum og að finna leiðir til að sniðganga stjórnarskrána og lýðræðið. Bjarna Benediktssyni hefur tekist það meistaraverk að fara með Sjálfstæðisflokkinn úr 45,7% fylgi á hátindi Davíðs Oddssonar niður í 12% smælkisflokk samkvæmt nýlegri skoðanakönnun. Bjarni og þeir sem styðja hann geta sjálfum sér um kennt. Bjarni Benediktsson hefur aldrei verið í stjórnmálum vegna íslensku þjóðarinnar heldur til að tryggja efnahagslegt öryggi venslamanna í viðskiptalífinu á Íslandi. Hann lenti sjálfur upp á kant við þjóðina í Icesave og hefur aldrei viðurkennt það heldur hreykti sér af því, að hans „samningur“ væri bestur. En þjóðin vissi betur eins og dómur EFTA-dómstólsins sýndi.
Davíð Oddsson:
„ Amma mín sagði að ekki ætti að borga skuldir óreiðumanna.“
Og áfram er haldið á sömu braut með bókun 35 sem kerfiskarlar og kerlingar sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur dregið til sín vilja fyrir allan mun koma í gegn. Og einnig flokksbrota úr Sjálfstæðisflokknum eins og Viðreisn. Það er einnig vilji Samfylkingarinnar, Vinstri grænna og jafnvel fleiri svo Bjarna hefur líka tekist það meistaraverk að halda áfram vinstri beygju Sjálfstæðisflokksins eftir Icesave, þannig að enginn munur er á vinstri og hægri í stjórnmálunum lengur. Þetta var svo kórónað með myndun ríkisstjórnar með undanlátssemi við VG og gefa þeim eftir forsætisráðuneytið sem gerði ríkisstjórnina að vinstristjórn, þrátt fyrir fagurgala Bjarna Ben og Sigurðar Inga um annað.
Eigin sök Bjarna Benediktssonar að hleypa VG inn í forsætisráðuneytið
Það verður því mikill léttir fyrir alla landsmenn, að þessi ríkisstjórn fer frá völdum en spurning er hvað kemur í staðinn? Nýr kraftur er Lýðveldisflokkur Arnar Þórs Jónssonar og verður fróðlegt að fylgjast með framgöngu hans í þessum kosningum. Miðflokksmenn eru með ríkisstjórnarbragð í munninum og víst má Sigmundur Davíð Gunnlaugsson eiga það, að honum var steypt af stóli í valdaráni „Panamaskjalanna“ sem var refsing vegna duglegrar framkomu hans við glæpamenn hrægammasjóða samtímis sem Bjarna Benediktssyni var hlíft. En hversu langt dregur Sigmundur? Dugir hann sem næstbesti kostur Sjálfstæðismanna eftir afsalssamning Bjarna Benediktssonar á sjálfstæðisstefnunni við VG? Eða er „næstbesta“ stefnan versta útkoman fyrir sjálfstæðisstefnuna sem verður áfram innilokuð í staðinn?
Þeir sjálfstæðismenn sem kusu formann VG sem forsætisráðherra og héldu áfram í starfi kosningaliðs Katrínar Jakobsdóttur til embættis forseta Íslands mega missa sín. Þeirra er ábyrgðin á þeim hremmingum sem Sjálfstæðisflokkurinn er kominn í.
Þótt Vinstri grænir séu „bein“ ástæða hrakfara ríkisstjórnarinnar, þá er sjálfur grundvallarvandinn innan Sjálfstæðisflokksins sem hleypti VG inn í forsætisráðuneytið. Sjálfstæðisflokkurinn er orðinn að sama kerfisflokki og Samfylkingin og Viðreisn og skarar hátt í við valdafíklana í VG.
Er Sjálfstæðisflokknum bjargandi?
