Ina Steinke skrifaði eftirfarandi færslu á Facebook nýlega, þar sem hún lýsir tilfinningum sínum, þegar Samtökin 78 siguðu Amtbókasafninu á Akureyri á hana og félaga hennar í Andrými vegna þess að Ina hafði tjáð í umræðu á facebook að kynin væru aðeins tvö. Í augnablik velti hún því fyrir sér hvort hún ætti að loka samfélagsmiðlum sínum og segja vinkonum sínum að hún væri hætt í félaginu. Svo mundi hún að hún á dætur. Hún þekkir líka hvaða baráttu fyrri kynslóðir hafa þurft að heyja til að koma landinu á það plan sem gildir í dag. Hún hafði samband við Snorra Másson þingmann Miðflokksins sem skrifaði um málið. Þjóðólfur skrifaði um málið og Ina var með í viðtalsþætti Þjóðólfs um málið. Hún finnur fyrir meðbyr enda ófært að félagasamtök eins og Samtökin 78 hafi völd til að leggja fólk í hatursorðræðu og einelti. Ina er öllum sem sýna málinu áhuga og skilning afskaplega þakklát og sendir þakkir til allra þeirra sem studdu hana gegn þessu ofríki.
Ina Steinke skrifar:
Um daginn kom eitthvað fyrir mig sem ég er ennþá að melta.
Óþægilegasta tilfinning sem ég hef upplifað í ca. 1 og hálft ár. Þannig séð var þetta ný tilfinning, af því það hefur aldrei verið vegið að mér á þennan hátt. Á sama tíma kom upp heill hrærigrautur af eldri tilfinningum sem helltust yfir mig eins og ice bucket challenge: án fyrirvara.
Það var að mér vegið.
Það átti að þagga niður í mér.
Eitthvað peð þurfti að stíga á mig til að hækka sig.
Nema maður stígur ekkert á mig.
Og ég þegi ekki.
Ég er nefnilega móðir.
Ég sat í uþb 2 sekúndur með brotið hjarta í fanginu og hugsaði „ég ætla að loka samfélagsmiðlunum mínum og segja stelpunum að ég sé hætt í félaginu“. Svo mundi ég að ég á dætur. Dætur sem hafa fengið að upplifa allskonar þrátt fyrir ungan aldur, og það er engin tilviljun að við komum til ÍSLANDS einu og hálfu ári fyrr.
Til besta lands í heimi.
Fallegasta, frábærasta og friðsamlegasta lands í heimi.
Hér ríkir tjáningar- og skoðanafrelsi, jafnrétti! Velmegun og tækifæri hvar sem maður snýr sér. Hér erum við örugg! Velferðarkerfi upp á 8.5!
Þetta eiga dætur mínar að upplifa eins lengi og þær búa hér.
Og ég ætla sko ekki að vera byrjunin á einhverju hruni frábærustu réttinda heims. Ég er ALLT OF MEÐVITUÐ um hverskonar vegferð og baráttu forfeður og formæður mínar þurftu að há til að koma okkur á þetta plan.
Plan sem einhver skitin samtök úti í bæ telja sig yfirhafin. Samtök sem tóku sér einhverskonar vald, brýndu það svo með hatri, úthrópunum og stimplun, gaslýsingum og yfirgangi.. og reyndu svo að þröngva því upp á konu sem á börn! Móður! Móður sem er mjög meðvituð um hvar samfélagið er statt, og hvert það gæti farið.
Ég setti mig í samband við Snorri Másson og bað hann um eitt:
Gæti hann skjalfest þetta?
Þetta má ekki gleymast, týnast eða hverfa.
Hann skrifaði frábæran pistil um málið og fleiri fjölmiðlar, hlaðvarparar og bloggarar vitnuðu í skrif hans. Gústaf og Íris tóku við mig viðtal í Þjóðólfi og þessi þvottur var viðraður fyrir alþjóð. Ég er þeim svo þakklát!
Við!
Við erum þakklát. Það kom nefnilega í ljós að meðbyrinn er mun sterkari en mann grunaði. Úr öllum skúmaskotum skríður vaknandi fólk sem klórar sér í höfðinu og veit hreinlega ekki hvaðan á sig stendur veðrið.
Velkomin á fætur, segi ég. Og hver sem þið eruð, þá eigið þið skjól hjá mér

https://www.visir.is/g/20252732951d/sur-deigs-braud-ilm-kjarna-oliur-og-sam-tokin-78