Transaðgerðasinnar hafa í áraraðir haldið því fram að yfirvöld standi fyrir “trans-þjóðarmorði” (genocide), sem hefur verið “yfirvofandi” – eins og tímafrosinn fellibylur – þrátt fyrir að daður þeirra við ríkið og stofnanir þess hafi skilað svo góðum árangri að hin sömu yfirvöld hafa skapað sérstakan lúxus-transríkisborgararétt sem tryggir handhöfunum ýmis sér- og forréttindi umfram aðra lægri klassa borgara.
Meðal þessara sérréttinda eru útlitsbreytandi skurðaðgerðir á kostnað skattgreiðenda (þar til lúxus-ríkisborgarinn er ánægður með útkomuna) og ríkisútgáfa falsaðra persónuskilríkja og skjala sem eru í samræmi við ranghugmyndir lúxus-ríkisborgaranna um þá sjálfa. Ríkið gefur ekki út fölsuð skilríki fyrir aðra borgara, né heldur greiðir það fyrir fegrunar/lýtaaðgerðir sem þeir vilja fá gerðar. Ríkið sóar ekki skattfé almennings í almannatengsl fyrir aðra sértrúarsöfnuði og aðeins transaðgerðasinnar fá að veggfóðra götur borga og bæja, opinberar byggingar og almenningseignir með regnbogum, einhyrningsfretum og flöggum á kostnað skattgreiðenda.
En eins og varaforseti Bandaríkjanna J.D. Vance sagði við evrópska diplómata í Munchen, það er “nýr lögreglustjóri í bænum” og samkvæmt hans fyrirskipunum verður raunveruleikafirring hjá ríkinu ekki lengur liðin. Þetta þýðir m.a. að framvegis mun ríkið aðeins gefa út persónuskilríki sem byggð eru á réttum og sönnum upplýsingum.
Að borgararnir geti á ný treyst á sannleiksgildi opinberra skjala er að áliti transaðgerðasinna ekki aðeins brot á trans(for)réttindunum, heldur hreinn og beinn fasismi. Þeir vilja að almenningur trúi því að bann bandarísku alríkisstjórnarinnar við útgáfu falsaðra persónuskilríkja sé vitnisburður um “trans-þjóðarmorð.” “Það er í raun og veru að gerast…” sagði bandarískur leikari eftir að hafa fengið raunveruleikatékk frá raunveruleikanum þegar nýja vegabréfið hans með “M” (“male”) kom í póstinum. Viðbrögðin voru ekki sjokk, heldur reiðikast yfir því að missa forréttindi sem hann hafði talið varanleg.
“Trans” er hvorki ofsóttur minnihlutahópur né spennandi “kynverund,” heldur lúxusklassa ríkisborgararéttur sem heimilar rétthafanum að neyða lægri klassa borgara til að ljúga, þola kynferðislega úrkynjun á öllum sviðum þjóðfélagsins, neyða upp á þá nýrangyrðum og -hugmyndum og láta refsa þeim fyrir móðganir, raunverulegar eða ímyndaðar, sem særa hinar helgu trans tilfinningar.
Eftir að hafa skrækt um “trans-þjóðarmorð” í fjölda ára er loksins leyfilegt að segja það sem augljóst er og allir vita: til að þvinga samfélagið til hlýðni átti almenningur að trúa því að trans-einkennandi einstaklingar væru ofsóttur, langþjáður, “jaðarsettur” þjóðfélagshópur hangandi á barmi útrýmingar í fjandsamlegu þjóðfélagi. En transaðgerðasinnar trúðu aldrei eigin áróðri – þeir vildu bara að allir aðrir gerðu það.
“Og fólkið gleypti við þessum samsetningi, því að Íslendingar eru allra þjóða veikastir fyrir kenningum geðbilaðra manna.”
Þórbergur Þórðarson
United States Courts of Appeals for the Sixth Circuit: „Transgender” lýsir ekki valdalausum hópi fólks
L.M. v. Skrmetti: „Áhyggjur af ‘pólitískt valdalausum’ hópi og vanvirku pólitísku ferli gefa ekki tilefni til náinnar endurskoðunar. …það er erfitt að halda því fram að lýðræðisferlið sé enn brotið varðandi þetta mál. Forseti Bandaríkjanna og dómsmálaráðuneytið styðja stefnendur. Titill VII, alríkislög gegn mismunun, vernda trans-einkennandi einstaklinga á vinnumarkaði. Fjórtán ríki hafa samþykkt lög sem sérstaklega heimila sumar þeirra meðferða sem hér er sóst er eftir. Tuttugu ríki hafa tekið þátt í amicus-stuðningi við stefnendur. Helstu læknasamtök styðja stefnendur. Og einu stóru lögfræðistofurnar sem fyrir réttinn hafa komið, hafa svo gert fyrir hönd stefnenda. Þetta eru ekki einkenni um spillt eða ósanngjarnt pólitískt ferli—og því er ekkert tilefni til að bjóða heim pólitískri vanvirkni sem væri mun alvarlegra vandamáli: erfiðleikana sem fylgja Stjórnarskrárbreytingu ef alríkisdómstólar gera mistök með því að velja að taka málið í sínar hendur.“
