Eftir fjöldahandtökur, ritskoðun og hneykslanlegar lögregluárásir gegn friðsömum borgurum vara sérfræðingar núna við því að uppreisn gæti verið yfirvofandi. Spurningin sem allir spyrja sig: Hversu lengi getur kerfið streðast á móti?
Julian Foulkes, 71 árs gamall, hefði aldrei getað giskað á hvað var í vændum þegar hann birti kaldhæðnislega athugasemd um gyðingahatur á X. Færslan, sem aðeins 26 manns sáu, varð til þess að lögreglan sendi sex vopnaða lögreglumenn á vettvang, að því er The Telegraph greinir frá.
Þau leituðu á heimili hans, gerðu grín að „Brexit“-bókahillunni hans og rótuðu í gegnum minjagripi látinnar dóttur hans. Eftir átta klukkustunda yfirheyrslu skrifaði Foulkes undir „játningu“ þar sem hann var í áfalli og hræddur um að lenda í enn meiri vandræðum.
Lögreglan neyddist í kjölfarið til að fella játninguna úr gildi og biðjast afsökunar. En fyrir Foulkes er skaðinn þegar skeður. „Mér fannst eins og árin mín sem sjálfboðaliðslögreglumaður hefðu verið hent í ruslið“ segir hann.
Ríkið ræðst á fólkið – en lætur ofbeldisseggina lausa
Málið er ekki sérstakt. Sumarið 2024 braust mikil reiði út í Bretlandi þegar þrjár stúlkur voru myrtar af afrískum innflytjanda. Mótmælin urðu ofbeldisfull – en í stað þess að fara gegn öfgamönnum beindi lögreglan liði sínu gegn mótmælendum.
Samkvæmt Sam Ashworth-Hayes hjá The Telegraph er þetta meðvituð stefna. Lögreglan og stjórnmálamenn hafa lært að það er auðveldara að grípa til aðgerða gegn löghlýðnum borgurum heldur en að hætta á óeirðir frá hópum sem ríkið þorir ekki að mótmæla.
Þeir eru dauðhræddir við almenning
Ashworth-Hayes telur að yfirstéttin hafi misst stjórn á hinu sundraða og skautaða Bretlandi. Í stað þess að viðurkenna mistökin, þá er reynt að halda samfélaginu saman með ritskoðun og kúgun. Hann varar við því að þolinmæði þögla meirihlutans sé að renna út:
„Þetta er síðasta tilraunin til að viðhalda stjórninni.“
Þegar gagnrýni er þögguð niður og óánægja magnast á bak við tjöldin, þá skapast þrýstingur og fyrr eða síðar þá sýður upp úr. Foulkes-málið er bara áminning um hversu langt þeir sem eru við völd eru tilbúnir að ganga til að bæla niður raddir almennings.
Spurningin sem eftir stendur er: