Forsætisráðherra Íslands leggst í víking með öflum óvinveittum íslenskri þjóð. Á kostnað skattgreiðenda flengist hún um heiminn í faldi keisarans í Brussel. Kristrún Frostadóttir hefur meiri samstöðu með sósíalíska Internationalen en með íslenskri þjóð. Mesta eitur í beinum valkyrjanna er stjórnarskrá íslenska lýðveldisins sem þær hafa svarið eið að framfylgja.
Fyrsta frumvarpið um bókun 35 á að tryggja endanlega yfirtöku á íslenska löggjafanum. Síðan verður fylgt eftir með kosningaleikriti um aðild að ESB svo Kristrún og aðrir skósveinar ESB geti veifað „samstöðu“ þjóðarinnar með hinu erlenda yfirvaldi og stimplað sjálfa sig inn sem mikilmenni hjá framtíða drottnurum Íslands.
Nái áform þessarar hreinræktuðu vinstri stjórnar fram að ganga, sem keyrir áfram svikastefnu Sjálfstæðisflokksins sem þjóðin hefur mátulega lagt sem hálfstæðisflokknum, nær lýðveldið ekki að verða aldargamalt. Fari svo sem sósíalíski Internationalen vill, að stofnaður verði sameiginlegur her fyrir ESB og lagt út í þriðju heimsstyrjöldina gegn Rússum, er óvíst hvort nokkru sinni komist á lýðveldi aftur á Íslandi.
Allt það sem forfeðurnir börðust fyrir, losun úr fjötrum nýlenduríkis til burðugrar lítillar en sjálfstæðrar þjóðar, verður til einskis. Öll baráttan fyrir stækkun landhelginnar verður að engu höfð sem kannski gæti glatt samstöðuminni söguendurritarans Guðna Th. Jóhannessonar sem ósáttur er við fávísan lýðinn.
Kristrún Frostadóttir og samkyrjur hennar þær Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir og Inga Sæland fá kannski að glansa í fimm mínútur við gyllta hliðið í Brussel sem er allt sem þær sækjast eftir fyrir störf í þágu Evrópusambandsins.
Minnumst orða Arnar Þórs Jónssonar, formanns Lýðræðisflokksins:
„Hlutverk þingmanna er að verja stjórnarskrá lýðveldisins, styrkja innviði og verja Alþingi sem löggjafarþing.“
Ekkert af þessu virða ráðherrar ríkisstjórnar Íslands sem hafa skilið eftir stjórnarskrá Íslands frosna í öræfahelli týndri öllum landsmönnum. Ríkisstjórn Íslands gerir allt sem í hennar valdi stendur til að slökkva það ljós sem lyftir þjóðinni duftinu frá og gefur hinu eilífa smáblómi líf.
