Þjóðólfur hefur fengið aðsenda grein frá blaðakonunni Íris Erlingsdóttur, Minnesóta í Bandaríkjunum um tilskipun Donald Trumps Bandaríkjaforseta að karlar geti ekki lengur keppt í kvennaíþróttum. Írís Erlingsdóttir er blaðakona, rithöfundur og hún vann fyrir Stöð 2 og hefur einnig unnið fyrir Ingstad Broadcasting í Minnesota. Hún hefur áður skrifað greinar um kynsegin málefni sbr. „Siðræna transgátan“ í Mbl.
Íris Erlingsdóttir skrifar:
Utanríkisráðherra kallar tilskipun gegn öfgum transkenninga „bakslag“ og vill „herða róðurinn“ gegn heilbrigðri skynsemi
Tilskipanir Trump Bandaríkjaforseta sem vernda konur og börn gegn öfgum transkenninga eru löngu tímabærar og ber að fagna, án tillits til flokkapólitíkur. Þær staðfesta merkingu kyns að lögum, að „kyn er tvíþætt og óbreytanlegt“ og að opinber stefna stjórnvalda skuli byggjast á raunveruleika, ekki huglægri túlkun borgaranna.
Heilbrigðisstofnunum sem fá opinber fjárframlög er nú bannað að limlesta börn kynferðislega, með skurðaðgerðum eða lyfjum. Karlmenn geta ekki lengur keppt í kvennaíþróttum, karlmaður getur ekki sagst vera kona og heimtað að afplána refsidóm í kvennafangelsi, né að deila sturtuklefa og salernum með grunnskólastúlkum.
Yfirgnæfandi meirihluti Bandaríkjamanna fagnar þessum tilskipunum, en í augum utanríkisráðherra Íslendinga eru þær “bakslag.”
“Engin manneskja á að þurfa að búa við óöryggi eða ofsóknir vegna þess… hvernig hún skilgreinir sig,” skrifaði Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir nýlega á Facebook. Hún sér ekkert mótsagnakennt við að kjarninn í kenningum trans-aðgerðasinna er að þvinga tilfinningum og skilgreiningum “transfólks” upp á alla aðra, sem eiga yfir höfði sér óöryggi eða ofsóknir ef þeir ekki hunsa staðreyndir um líffræðilegt kyn.
Stefnuskrá Viðreisnar, flokks utanríkisráðherra, er eins og stefnuskrár nær allra íslenskra stjórnmálaflokka, gegnsýrð af drasl-vísindum kynvitundarfræða. Jafnvel stefnuskrá Sjálfstæðisflokksins segir að “einstaklingar eiga sjálfir að ákveða kyn sitt.” Miðflokkurinn er eini íslenski stjórnmálaflokkurinn sem ekki lét glepjast af raunveruleikafirringunni. Formaður flokksins, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, spurði í grein sem hann skrifaði fyrir breska tímaritið Spectator, “hvernig lenti ég í þeirri stöðu að… eyða tíma í að benda á ‘almennar kenningar um raunveruleika’”?
Hvers vegna krjúpa nær allir íslenskir stjórnmálaflokkar, sem og stofnanir íslensks þjóðfélags, fyrir altari transaðgerðasinna? Eins og aðrar “hávaðasamar brautryðjendaþjóðir ‘transréttinda’– Malta, Skotland og Argentína” fyrir valdatíð Mileis – er Íslandi stjórnað af “hrokafullum valdaklíkum sem hata eftirlit og gagnsæi og nota transþvættinginn til að regnbogaþvo spillingu sína og getuleysi,” en ekkert skýrir stuðning Íslands við “trans” betur en að Ísland er, eins og við oft stærum okkur af, “jafnréttasta” þjóð í heimi. Hvergi eru fleiri konur í valdastöðum og stjórnmálum. Á heimsvísu er stuðningur við transkenningar mun meiri meðal kvenna en karla. Sumir álíta að stuðning kvenna við transfræðin megi rekja til kenninga nútíma femínisma um að líffræðilegt kyn skipti ekki máli eða að konum þyki aðlaðandi hugmyndin um draumaveröld án kynbundinna takmarkana. En þessar vangaveltur útskýra ekki hvers vegna konur eru í meirihluta þeirra sem leggja blessun sína yfir kynferðislegar limlestingar og ófrjósemisaðgerðir á börnum og ungmennum.
Svissneski sálfræðingurinn Carl Jung sagði að “mesta ógn við mannkyn er ekki hungursneyð, jarðskjálftar eða örverur… heldur geðrænir faraldrar… hrikalegri en verstu náttúruhamfarir.” Verstur slíkra faraldra væri “fjöldasturlun, brjálæðisfaraldur þegar stór hluti samfélagsins verður raunveruleikafirrtur” og trúir fáránlegum staðhæfingum eins og þeim að hægt sé að skipta um kyn.
Frá örófi alda hafa allar hreyfingar sem einkennast af fjöldageðrofum – frá 17. aldar nornaveiðum í Salem, æðunum um djöflatrú (Satanic Panic) og “endurheimt minni” á síðustu áratugum 20. aldar, sem fólu í sér fáránlegar ásakanir um barnaníð og lögðu líf ranglega ásakaðs fólks í rúst – einkennst af sama mynstrinu: konur eru meirihluti þolendanna og lýðskrumaranna. Staðreyndin er sú að konur eru þungamiðjan í öllum trúarlegum og félagslegum fjöldasturlunum.
Utanríkisráðherra skrifar að réttindi hinsegin fólks á heimsvísu séu “meðal helstu áhersluatriða Íslands í mannréttindaráði Sameinuðu þjóðanna” og að hún muni gera þeim “hátt undir höfði.” Hún segist munu “hvetja Bandaríkin til að virða og vernda mannréttindi…” en minnist ekki á Katar, sem refsar samkynhneigðum með að grýta þá til dauða, eða Súdan og Bangladesh þar sem dauðarefsing og/eða ævilangt fangelsi liggja við samkynhneigð. Né sér hún neitt athugavert við að þessi ríki skuli eiga sæti í mannréttindaráðinu, stofnun sem sannarlega hefur mannréttindi að háði og spotti: meirihluti (60%) hinna 47 aðildarríkja ráðsins eru annað hvort fullkomin einræðisríki eða eða stunda kerfisbundin mannréttindabrot og virða lýðræði að vettugi.
Þrátt fyrir að íslenskum trans-aðgerðasinnum hafi tekist að skerða tjáningarfrelsi Íslendinga að lögum og í framkvæmd er að sögn Þorgerðar Katrínar “enn … verk að vinna á Íslandi eins og annars staðar.” En rétt eins og skipuleggjendum kvenna/kvárafrídagsins tókst ekki (í viðtali við NPR) að nefna dæmi um réttindaskort íslenskra kvenna, nefnir hún ekki hvaða réttindi hinsegin fólk skortir, enda væri nær að nefna sérréttindi “transfólks,” eins og rétt til “lýtalækninga” á kostnað skattgreiðenda og lögverndaðar kröfur um að ríkið gefi út fölsuð opinber persónuskilríki.
Komandi kynslóðir munu án efa velta fyrir sér hvernig vestrænar þjóðir 21. aldar gleyptu við kenningum sem forverar þeirra á miðöldum hefðu hlegið að – hvað olli svo ofsafenginni fjöldasturlun að afkomendur kynslóðarinnar sem tókst að senda menn til tunglsins voru hálfri öld síðar að gelda og gera börn sín ófrjó. Sem dæmi um harðvítugheit þessa geðræna faraldurs munu fræðimenn framtíðarkynslóða geta vitnað í litla þjóð í norðri og embættismann hennar sem lofaði að “herða róðurinn” gegn langþráðri endurkomu Vesturlanda til heilbrigðrar skynsemi. “Herða róðurinn” gegn öryggi kvenna og mannréttindum barna til eðlilegs kynþroska. ”Herða róðurinn” gegn sannleika og raunveruleika.
Höfundur er fjölmiðlafræðingur
