Í fréttum um Ísland hvatti utanríkisráðherra til sniðgöngu á fyrirtæki vegna þess að það væri í eigu gyðinga.
Íris Erlingsdóttir, fjölmiðlafræðingur, skrifar grein á Substack um gyðingahatrið á Íslandi. Hún segir að íslenska ríkisstjórnin sé orðin fræg fyrir Gyðingahatur og að Ísland sé „Woke-miðstöð“ heimsins.
Íris vísar m.a. til Jóns Magnússonar hrl., sem segir að utanríkisráðherra Íslands vilji aðlagast BDS stefnu þýskra nazista um að eyðileggja fyrirtæki í eigu gyðinga.
Íris Erlingsdóttir hefur nýverið lokið heimsókn til Íslands sem minnti hana á Þorberg Þórðarson og bókina Bréf til Láru þar sem segir: „… af öllum þjóðum eru Íslendingar móttækilegastir fyrir kenningum vitfirringa.“
Íris Erlingsdóttir skrifar:
Ísland var einu sinni þekkt fyrir náttúrufegurð elds og íss, sem hefur haldið ferðamannaiðnaði landsins blómstrandi um árabil. En þökk sé öfga-vinstrifemínískri stjórnmálastefnu Íslands er landið nú ekki aðeins „Woke-miðstöð“ heimsins (sjá viðtal Frosta Logason við prófessor Gad Saad), þar sem allar stofnanir þjóðarinnar hafa verið “transiferaðar” – þ.á.m. forsetaembættið og – heldur er íslenska ríkisstjórnin nú orðin fræg fyrir Gyðingahatur.
Utanríkisráðfrú Íslands, Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, formaður Viðreisnar og fyrrverandi meðlimur í (áður) íhaldssama Sjálfstæðisflokknum, sagði að framkvæmdavaldsskipanir Donalds Trumps forseta, sem vernda konur og börn gegn öfgum kynjafræðikenninga, væru „afturför“ og að áhersla á „transréttindi um allan heim [væru] meðal mikilvægustu mála Íslands í Mannréttindaráði Sameinuðu þjóðanna.“ (UNHRC). Hún minntist þó ekki einu orði á vini sína í UNHRC sem grýta samkynhneigða til dauða.
Ráðfrúin og vinkonur hennar í ríkisstjórn eru miklir aðdáendur Hamas, svo það ætti ekki að koma á óvart þegar hún sagði nýlega við stærsta dagblað Íslands, Morgunblaðið, að það væri „óeðlilegt“ að leyfa Ísrael að taka þátt í Eurovision söngvakeppninni: „Rétt eins og Rússum hefur ekki verið heimilt að taka þátt á þessu sviði… Ég held að það sé ekki óeðlilegt… [að banna þátttöku Ísraels].“
En e.t.v. hefur ráðfrúin gengið of langt í Gyðingahatri sínu. Í gær spurði íslenski lögfræðingurinn og fyrrverandi þingmaður Sjálfstæðisflokksins, Jón Magnússon, á bloggi sínu í Morgunblaðinu: „Eru kynþáttafordómar gegn fyrirtækjum stefna [íslensku] ríkisstjórnarinnar?“
Jón Magnússon skrifar: „Utanríkisráðherra Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir hefur staðsett sig í fremstu röð vestrænna leiðtoga sem lýsa yfir fjandskap í garð Ísraels og Gyðinga. Ég veit um engan annan leiðtoga lýðræðisríkis í Evrópu sem hefur lýst yfir nauðsyn kynþáttafordómafullrar BDS-herferðar gegn fyrirtækjum í eigu gyðinga. (BDS var krafa þýskra nasista um að eyðileggja fyrirtæki í eigu gyðinga.) [Árið 2019 fordæmdi þýska þingið „BDS Ísrael“-hreyfinguna sem Gyðingahatursfulla.]
Í fréttum RÚV-sjónvarps hvatti utanríkisráðherrann til sniðgöngu á tilteknu fyrirtæki. Fyrirtækið í spurningum veitir góða þjónustu, en það skiptir utanríkisráðherrann engu máli, því fyrirtækið er í eigu Gyðinga.
Aðal- og eina synd fyrirtækisins, samkvæmt utanríkisráðherranum, er að vera í eigu Gyðinga. Með þessu er íslenski ráðherrann að samræma sig barbarísku stjórnarfari sem hóf BDS-hreyfinguna í Þýskalandi og Kristallnóttina árið 1938, þegar þýskir nasistar eyðilögðu fyrirtæki gyðinga í Þýskalandi einfaldlega vegna þess að þau voru í eigu gyðinga.
Endurspegla orð utanríkisráðherrans raunverulega stefnu [íslensku] ríkisstjórnarinnar? Vonandi ekki, og ef svo er, verður utanríkisráðherrann að segja af sér — betra fólk hefur tapast.
Telja forsætisráðherra og aðrir ráðherrar að utanríkisráðherrann sé að vernda hagsmuni Íslands með málflutningi sínum, hatursáróðri og stríðsyfirlýsingum?“
Ég veit satt að segja ekki hvað meðlimir þessarar ríkisstjórnar trúa. Hins vegar, eftir að hafa nýlega dvalið í mánuð á Íslandi, hef ég komist að þeirri niðurstöðu að flestir vinstri stjórnmálamenn landsins, rétt eins og bandarískir kollegar þeirra í Demókrataflokknum, eru hreint og beint snarruglaðir og ófærir um að taka skynsamlegar ákvarðanir. Þetta á við um núverandi ríkisstjórn.
Mér þykir leitt að segja þetta, en ég held að heimaland mitt sé kennslubókardæmi um það sem svissneski sálfræðingurinn Carl Jung kallaði “fjöldageðveiki” – hættulegustu „sálfaraldra,“ verri og óendanlega eyðileggjandi en verstu náttúruhamfarir.
Ég efast um að nokkur von sé fyrir Ísland. Eins og einn af okkar bestu rithöfundum, Þórbergur Þórðarson, skrifaði árið 1924 í Bréf til Láru: „… af öllum þjóðum eru Íslendingar móttækilegastir fyrir kenningum vitfirringa.“
Íris Erlingsdóttir
