Hvað er eiginlega að þessum uppsperrtu, athyglissjúku nýfrjálslyndu stjórnmálamönnum Íslands sem leysa og gleypa vind með útlenskum „stórmennum“ eins og fv. Nató-Stoltenberg og hins ókjörna hirðstjóra í Brussel, von der Leyen? Heima fyrir vinna valdhafar skemmdarverk á hverri atvinnugreininni á fætur annarri með böðulshætti og valdfjárnámi með nýjum drápsklyfjasköttum. Drepa á sjávarútveginn, burðarstoð Íslands og ferðamannaiðnaðinn líka. Reka á landsmenn til baka til tíma torfkofa og skinnáts. Er það nokkur furða að frumkvöðlar þjóðarinnar eins og Bogi Nils Bogason, forstjóri Icelandair velti því fyrir sér, hvort ráðherrar séu staddir í raunheimum?
Það er lífsþurftarmál að Samtök fyrirtækja í sjávarútvegi, SFS, standi stöðugum fótum gegn þeim fólskulegu árásum á atvinnugreinina sem valdafíklarnir í ríkisstjórninni stunda daglega um þessar mundir. Gagnrýni Heiðrúnar Lind Marteinsdóttur framkvæmdastjóra SFS á böðulshætti ríkisstjórnarinnar á allan rétt á sér og meira en það. Myrkraverk ríkisstjórnarinnar þola enga birtu og því eru bæði þingskapalög og upplýsingalög höfð að engu. Forsætisráðherrann hefur lýst því yfir að 100% hækkun veiðigjalda sé bara fyrsta skrefið sem ætti að gera öllum landsmönnum ljóst að skemmdarverk ríkisstjórnarinnar mun rústa sjávarútveginum og þar með eyðileggja Ísland.
Hafi landsmenn ekki áttað sig á því, þá er Kristrúnarstjórnin arftaki ESB-árása á Ísland í stíl við Icesave. Kristrún Frostadóttir elur þá von í brjósti að hún geti orðið kommissjóner hjá hirðinni í Brussel sem verðlaun fyrir að valdníða þjóðina inn í ESB. Forsætisráðherrann er svo blind vegna óseðjandi valdafíknar og metorðagirndar að Íslendingar eru bara smáskiptimynt fyrir hana til að ná metorðum í Brussel.
Fjármálaráðherrann lætur mynda sig með norska kolleganum og báðir lýsa yfir áhyggjum að grafi undan alþjóðastofnunum og alþjóðakerfinu. Norski kolleginn er handbendi vopnasöluiðnaðarins sem hefur skemmt sér við það síðustu ár að mjólka peninga úr ístöðulausum stjórnmálamönnum Vesturlanda og drepa milljón Úkraínumanna í leiðinni. Til þess nota auðjöfrarnir einmitt alþjóðastofnanir og kerfi til að þvo stríðspeningana í Úkraínu. Eiga svo Íslendingar að bera virðingu fyrir slíkum glæpum? Ef eitthvað er þá mætti lista upp þær alþjóðastofnanir sem Ísland gerði best að fara sem skjótast úr: WHO, Parísarsamkomulagið, Schengen….á listann má bæta EES-samningnum þegar amtsstjórn ESB yfir Íslandi, Samfylkingin og Viðreisn ásamt eldhússkúffuverkefni Ingu Sælands, ætla að þvinga bókun 35 með látum gegnum alþingi.
Bogi Nils Bogason, forstjóri Icelandair hittir naglann á höfuðið með eftirfarandi orðum:
„Við sem störfum í raunheimum viljum gera allt sem í okkar valdi stendur til þess að stuðla að samkeppnishæfni einnar mikilvægustu atvinnugreinar Íslands. Þau sem virðast ekki vera í raunheimum eru að velta fyrir sér frekari skattlagningu og gjaldtöku á greinina. Hvort er mikilvægara fyrir íslenska þjóð? Að mínu mati er svarið augljóst því að það hefur aldrei borgað sig að spara eyrinn en kasta krónunni.“